Groot Risiko, een lütt Budget un ganz veel Fantasie

Bi’t Ohnsorg-Theoter freut se sik jedenfalls alle as dull – denn dat is all dat drütte Mol, datt se dat güllen Peerd (so süht de Pegasus-Pries nämli ut) bi sik in’t Theoterfoyer hinstellen künnt. De beiden eersten Mole hett de Ohnsorg-Bühn den Pries för ehr groote Kreativität un för dat hohe Niveau vun de Stücke kreegen. För twee Johr hett Intendant Christian Seeler denn noch mol all’ns op een Kort sett un de Studiobühn op de Been stellt. Dat weer, as se in ehr nieges Tohuus in’t Biberhuus an‘ Hauptbahnhoff ümtrocken sünd. Platz nuch weer dor jo för een niege Bühn. Twaars hett de blots söbentig Plätze. Un de gifft dat tomeist ook noch för’n Ei un‘ Boddderbroot – aver dat is „eine Investition für den Nachwuchs – sowohl was die plattdeutsche Sprache als auch was das Theater angeht“, seggt de Jury. Denn dor op de Studio-Bühn, dor gifft dat Kinner-un Jugendstücke op Hoch un Platt to sehn. Besünners veel Loff kriggt Cornelia Ehlers vun dat Prieskommitee. Se is de Studio-Leiterin un treckt de Strippen sotoseggen: Se hett de Ideen för de Stücke, se is för de Översetten tostännig, se mutt sik ook Gedanken över dat Geld un dat verdorrigte Budget maaken, se söcht sik de passen Schauspeelers un den Regisseur, se sorgt för de Utstaffeern vun de Lüüd un vun de Bühn. Een Barg to doon un een Barg Verantworten, de dor in ehr Hand liggen deit: „Dat is mien Traumjob“, swöögt se, „de Arbeit is för mi een Erfüllung.“ Se kann all’ns maaken, wat se will, se hett den Kuntakt to de Kinner, to de Schoolmeister, to de jungen Lüüd. „Dor kümmt eenfach all’ns tosamen, wat mi Spaaß maaken deit“, smuustergrient de Dithmarscher Deern, de Platt opwussen is. „Einen klugen und lebendigen Spielplan, Topbesetzungen bei Regie und Schauspielern, überdurchschnittliche bis herausragende Inszenierungen mit eigenen Übersetzungen“ – de Jury swöögt in de höchsten Tööne vun de Studioleiterin. Cornelia Ehlers smuustergrient: „Dat is duppelt schöön, wenn dat ook mol so seggt warrd.“ Datt Beruf un Berufung bi ehr tosamenkaamt, dat markt een an de Stücke un Inszenierungen ut de verleeden Speeltieden: „Indien“, „Leonce un Lena“, „Fett Swien“, „De Koh Rosemarie“, „Flusspferde un anner Peer“ oder dat Kinnerstück „Lütt Aant“ . . . Dat liggt ehr besünners dull an’t Hart. Dat weer dat eerste Stück, wat se op de Studio-Bühn wiest hett. Un dat weer wiss keen lichte Kost för de Kinner, denn dat güng üm den Dood – op Hoch un op Platt: „Dat weer een Teeken, wo dat hingahn schall. Un dat will ik ook wieder bibeholln in de nächste Speeltiet.“ Een „dramaturgisches Meisterstück“ (so de Jury) weer ook dat Jugendstück „Leonce un Lena“ na Georg Büchner. Dat hett Cornelia Ehlers op Platt ümschreeven. Un twaars so, datt sik de jungen Lüüd vun hüüt dor tohuus föhlen künnt. „Glanzstücke“ nöömt de Jury de Inszenierungen vun „Fett Swien“ un „Indien“ – beide vun Cornelia Ehlers op Platt översett. Wat blifft bi so veel Lorbeern noch an Drööm? Un wat will se as Bühnenleiterin mit de 35 000 Euro anstellen? Se lacht sik een: „Dat Geld is total goot för uns. Dat is `n groote Hölp, dormit wi uns Wünsche erfüllen künnt. Un dormit wi uns eerst Mol entspannen künnt, wat dat Geld angeiht.“ Liekers – blangen all de Sorgen üm dat dore Budget hett se doch noch een grooten Droom: „Ik müch mol wat maaken mit ganz veele Musiker op de Bühn. Dor harr ik so richtig Lust to . . .“ Villicht würr dat jo ook so’n grooten Erfolg warrn as all de annern Stücke, de se bi’t Ohnsorg-Theoter op de Studiobühn bröcht hett. Un bi een Utlasten vun nahto 85 Perzent kann dat Risiko doch gor nich so hooch ween . . .

Dat Ohnsorg-Studio hett den Pegasus-Pries kreegen - Groot Risiko, een lütt Budget un ganz veel Fantasie