„De Spöörs
loopt alle
up de eene Poorte to.
Un alle
Up een Ende.
Hier bleef
Alle Hoppnunk buten.
Inferno. Hölle.
„An der Realität von Auschwitz gibt es kein Vorbei“ – wohrschuut Aloys Terbille 1984. De plattdüütsche Dichtersmann ut‘ Münsterland harr dor graad sien Gedichtband „Spoor van Lieden allevedan“ (Spur von Leiden die ewig währt) rutbröcht. Een Book över dat „Unbegrieplicke“, över dat, wat Minschen anner Minschen andoon hebbt un jümmers noch andoot, een Book över Lieden, Pien un Dood. „Düt is een Book van de Dooden, van Mensken, för de’t kin Plaß gaff in use Welt“, vertellt he 1984 in Münsterländer Platt in sien Dankreed. Een Book över de Levens- un Leidensgeschicht vun de Juden in sien Heimatstadt Vreden un ümbi – een Book över Spooren vun düsse Minschen. Bit an’t Enn vun de Spoor – bit na Auschwitz. Söbentig Johr is dat nu her: De Befreiung vun‘t KZ Auschwitz.
