Leevde op'n eersten Blick

„Hamborg mien Hoben, wie oft heff ik nich slopen, Wiel ik nachts dörch dien Straaten streek. Wenn wi twee uns nich verleert, denn kann mi nix mehr passeern. Hamborg, mien Hoben, as wi uns dropen, weer dat Leevde op den eersten Blick. Un ik kruup ümmer wedder in dien Buuk trüch . . .“ So klingt dat Leed op Platt. Den hochdüütschen Text un de Musik dorto hett Meike Schrader schreeven: „Das Lied floss einfach so aus mir raus. Das kam fertig aus dem Kopf“, smuustergrient de Musikerin. De besten Ideen kaamt ehr ümmer, wenn se op’t Fohrrad sitten deit: „Ich sing dann immer – und dann nehm ich mir mein Handy und nehm das auf. Wenn ich dann zuhause bin, setz ich mich ans Klavier und probiere das aus.“ Dütmol weer se natürli in‘ Hoben ünnerwegens – een poor Weeken lang, wieldatt se een Schipp anpöönt hett. Dat weer ehre Inspiraschoon. Liekers hett dat Leevsleed denn noch een Johr lang bi ehr rümleegen – dor hett noch wat fehlt. „Das ist eher ungewöhnlich für mich“, sineert de Hamborger Leedermaakerin. As denn alln’s in de Reeg weer, hett se dat Hamborg-Leed bi youtube rinstellt – un dat weer een Erfolg. Un nu kümmt Wiebke Colmorgen in’t Speel. Un de plattdüütsche Spraak. De Moderatorin stellt in ehre Hamborger Sennung „Tide-Session“ geern mol Hamborger Leedermaaker vör – aver dat Besünnere kümmt to’n Sluss: Se översett een Stück vun de Musikers op Platt un denn mööt de dat ook op Platt vörsingen: „Dat is een Spaaß, den ik mi maaken do. Dat is ganz drollig“, vertellt de Hamborger Deern, de eegentli vun‘ Buernhoff bi Lüttenborg kümmt: „Ik bün twüschen twee Welten ünnerwegens“, meent se vergnöögt. Datt Grootstadt un Platt vun’t Dörp op’t Best tosamenpassen doot, dat kann man an dat Hamborg-Leed höörn. Twüschen Meike Schrader un ehr, dor „hett dat so richtig funkt“, wat Platt un Musik angeiht. „Wenn ik Platt höörn do, denn geiht mi dat Hart op, denn krieg ik goode Luun“, seggt Wiebke Colmorgen. „Platt hat etwas Poetisches für mich. Das ist so, als wär‘ der Song nach Hause gekommen“, swöögt Meike Schrader. Se nimmt nu sogoor Plattünnerricht, üm de Spraak beter kennen to liern. Liekers gifft se to: „Bei Hochdeutsch kann ich meinem eigenen Sprachgefühl vertrauen.“ Bi Platt is se noch nich sowiet. Dorüm hett se de tweete Stroph ook Wiebke Colmorgen överlaaten. De hett de hochdüütschen Reegen nich eenfach översett, de hett dor ehr eegen Geföhl vun‘ Hamborger Hoben mit rinbröcht. Wat so’n Deern vun’t Land sik amüseern will in de Grootstadt. Se vertellt vun de Minschen, vun de Bars, vun de Scheep, vun de Lichter un de Grootstadtluft. Dat Leed vun‘ Hamborger Hoben hebbt de Beiden as Duett sungen. Dorto speelt blots dat Klaveer un de Quetschkommod. Twee Deerns, twee Welten, twee Spraaken – un wat kümmt dorbi rut: Een wunnerbores Leed mit veel Geföhl. So oder so. Ob nu op Hoch oder Platt. Th „Hamborg, mien Hoben“, Meike Schrader&Wiebke Colmorgen, as Download bi Labelship oder amazon

Meike Schrader un Wiebke Colmorgen hebbt een Hamborg-Leed schreeven - Leevde op'n eersten Blick