Sneekiekers sünd de Eersten

Dichterslüüd hebbt se bewunnert. So as Theodor Storm. Wunnerbor hett he in blots veer Reegen de lütte Bloom to faat kreegen: „Und aus der Erde schauet nur, alleine noch Schneeglöckchen, so kalt ist noch die Flur, es friert im weißen Röckchen.“ Dat gifft sogor een Märken vun Hans Christian Andersen över de Sneekiekers. Dor freut sik de Sünnenstrohlen: „Du bist die erste, du bist die einzige, du bist unsere Liebe . . . alles Schnee soll schmelzen, der kalte Wind wird fortgejagt! . . . Alles wird grünen . . .“ Un de Sneekieker s glöövt all an den Sommer . . . Aver, jüst so as hier bi uns in Sleswig-Holsteen ook – dor kümmt miteens de Wind un dat Weeder: „Du bist ein bisschen zu zeitig gekommen“, sagten der Wind und das Wetter, „wir haben noch die Macht!" Tja, liekers verfreert se nich, de lütten Sneekiekers. Denn de hebbt jo ehr eegen Kraftwark in de Wötteln. De künnt nämli Warmde produzeern un so rundüm den Snee smölten. Een Wunner! Oder liggt dat dor an, datt de Snee se verschont? So as dat in de Legend‘ vun Oskar Dähnhardt schreeven steiht? Dor weer de Snee nämli böös untofreeden mit den leeven Gott, wieldatt he keen Farv afkreegen harr. Un keeneen Bloom oder Plant wull den Snee wat vun siene Klöör afgeeven – bit op de witten Sneeklocken. De harrn Mitleed mit em un hebbt em de witte Farv schenkt. Siet de Tiet is de Snee nich good op all de Bloomen to spreeken – bit op de Sneeklocken. De verschoont he. Un dorüm sünd de lütten Sneekieker oder Sneeklocken för uns de eersten Bloomen, de all blöht, wenn dat buten noch bitterkoolt is. Se sünd de „Zeigerpflanzen“ vun’t Fröhjohr, as dat in de Biologie heet. Un wunnerhübsch antosehn – dorüm staht se ook nahto in jedeen Gaarn. Mankeen Mol hett man se gor nich plant. Un wunnert sik . . . Dat maakt nämli de Miegeemken. De freet dat Fruchtfleesch un schiet dat denn wedder ut. Dor sünd Samen binn – un dor künnt denn de tokamen Sneekieker ut wassen. Wokeen nu Lust op’t Fröhjohr hett un sik geern so’n poor Sneekieker in‘ Wohld plücken will, de schall man leever de Finger dorvun laten. De staht nämli ünner Naturschutz! Kannst di leever welke köpen – tominnst de witten Sneeklocken. De kriggt een vör’n Appel un’n Ei. De geelen Dinger, de kust richtig Geld. In England is een so’n Plant verleeden Johr för 180 Euro över’n Lodendisch wannert! Aver villicht warrd jo ook de Witten noch mol böös düür: Denn de Weetenschapler hebbt rutfunnen, datt man de Sneekiekers wunnerbor gegen Alzheimer insetten kann. Dor is nämli Galathamin binn – un dat kann de Krankheit twaars nich heilen, aver man kann se opholen. Aver blots nich sölben utprobeern. Denn so nüdli de witten Sneekiekers antosehn sünd, se sünd liekers giftig. th

Sneeklocken, Lüttje nakelte Jungfer - düsse Bloom hett veele Naams - Sneekiekers sünd de Eersten