Ik bün een Nordlicht. Ik wahn in Sleswig-Holsteen. Dor, wo nu de „echte Norden“ is, as de niege Werbekampagne vun’t Land mi wiesmaaken will. Un ik höör natürli „Das Beste am Norden“, den NDR. Ik bün „Aktiv im Norden“ un ik kööp as echte Deern ut’n Norden blots Saaken vun „Unser Norden“. Ik un miene Familie höört to de „Kirche im Norden“, de Nordkark. Mien Frünndin söcht graad een Mann un hett sik bi „verliebt-im-norden.de“ anmelldt. Dor sünd de Nordlichter ünner sik. Ik bruuk dat nich. Ik heff jo een echten plattdüütschen Jung ut’n rauhen Norden tohuus. Un wenn de sien Fieravend-Beer drinken will, denn löppt he „Richtung Norden und dann immer geradeaus“ – na Flensborg. Weetst Bescheed? „Einnorden“ bruukt man mi nich mehr – denn mehr Norden geiht jo wull nich.
